Για τον Νίκο Σαμπάνη

Ακολουθεί κάλεσμα οικονομικής, υλικής και ιατρικής στήριξης για τη γυναίκα και την οικογένεια του 19χρονου δολοφονημένου Ρομά, Νίκου Σαμπάνη, που στις αρχές του άλλου μήνα περιμένει το τρίτο τους παιδί.

Υπαρχει τραπεζικός λογαριασμός, όποιο θέλει να τη στηρίξει οικονομικα, μπορεί να το ζητήσει με ενα προσωπικό μήνυμα.

Πρόκειται για την άγρια κρατική δολοφονία του συζύγου, πατέρα, γιου και εγγονού της οικογένειας, από ομάδα ΔΙΑΣ που γάζωσε το αμάξι που επέβαινε ως συνοδηγός (38 κάλυκες συλλέχθηκαν συνολικά, σκοτώνοντας ακαριαία το συνοδηγό Νίκο Σαμπάνη με διαμπερές τραύμα στο θώρακα και στην κοιλιά, τραυματίζοντας σοβαρά το 16χρονο στο πίσω κάθισμα, ενώ ο 15χρονος οδηγός κατάφερε να ξεφύγει στο χρόνο που ξαναγέμιζαν τα όπλα τους για να το σκοτώσουν, καθότι πυροβόλησαν και εναντίον του ενώ έτρεχε πεζός να ξεφύγει).

Στα ΜΜΕ- παραπληροφόρησης, τα γνωστά παπαγαλάκια της κάθε εξουσίας, έκαναν το ίδιο βράδυ ανακοινώσεις που δολοφονούσαν εκ νέου το Νίκο με ψευδείς κατηγορίες, πως ήταν σεσημασμένος κι οδηγούσε ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, πληροφορίες 9που μετέτρεπαν το θύμα σε θύτη.

Σύντροφα από το Σπίτι των Γυναικών γνώρισαν την οικογένεια του Νίκου, στα δυο τελευταία ραντεβού που οργανώθηκαν από την αλληλέγγυα συλλογικότητα Solidarity With Migrants.

Το 1ο ραντεβού έγινε στις 20 Μαρτίου στον Προαστιακό του Ασπρόπυργου, γιατί με τα χιόνια ήταν αδύνατον να πλησιάσει κανείς με αμάξι ή με τα πόδια τον καταυλισμό. Εκεί είχε φτάσει με μεγάλη δυσκολία η οικογένεια του Νίκου. Απόλυτος αποκλεισμός από τον «πολιτισμό» του Δήμου Ασπρόπυργου.

Το 2ο ραντεβού- εκδήλωση συμπαράστασης με μικροφωνική, έγινε Κυριακή μεσημέρι, 3 του Απρίλη, στον καταυλισμό τους.

Καθώς πλησιάζαμε, νιώσαμε ότι μεταφερόμασταν σε “άλλο κόσμο”. Χωματόδρομοι, με πολλές λακκούβες, κατσικόδρομοι με άλλα λόγια, που περιβάλλονταν από τόνους σκουπίδια και τα σπίτια των ανθρώπων λίγο πιο κει, παράγκες με ξύλινα δοκάρια για κολώνες, πλαστικά κρεμασμένα για τοίχους, και τσίγκους για οροφή.

Από τον Προαστιακό Σταθμό του Ασπρόπυργου μας οδήγησε η οικογένεια του Νίκου στον καταυλισμό Σοφό, αλλιώς δε θα βρίσκαμε πού μένουν. Οι Ρομά του καταυλισμού αυτού είναι εντελώς αόρατοι από την πολιτεία, το Δήμο και την κοινωνία, που τους αγνοεί, τους υποτιμά και τους δείχνει το πιο ρατσιστικό της πρόσωπο.

Δεν έχουν δίκτυο ύδρευσης, ηλεκτρισμού, ούτε αποχέτευσης. Όταν βρέχει οι λακκούβες στους χωμάτινους δρόμους μεγαλώνουν, σχηματίζονται λίμνες νερού και κόβεται η κυκλοφορία. Ο Δήμος αδιαφορεί για την άθλια κατάσταση των δρόμων και αυτό έκανε ακόμα πιο έντονα τα προβλήματα με την κακοκαιρία και τα χιόνια του χειμώνα. Αρκετοί γονείς θέλουν να στείλουν τα παιδιά στο σχολείο, αλλά τους φέρνουν εμπόδια, με αποτέλεσμα τα πιο πολλά να αποκλείονται και να διδάσκονται την τέχνη της ζητιανιάς.

Αρχικά διαβάστηκε από τους διοργανωτές ένα πολιτικό κείμενο, που έχει δημοσιευτεί, στη συνέχεια το μικρόφωνο πήραν μέλη της οικογένειας του Νίκου, που διεκδικούν και νομικά τη δικαίωση του δολοφονημένου τους παιδιού και των παιδιών του, μαζί με τις λίγες, ως σήμερα, κινηματικές αντιιεραρχικές αυτοοργανωμένες συλλογικότητες κι εγχειρήματα, από τα κάτω, που στέκονται δίπλα τους.

Είχε πολύ ήλιο εκείνη τη μέρα και ίσκιο πουθενά. Κάποια άτομα από μια ομάδα είχαν φέρει υλικά για να ζωγραφίσουν τα παιδιά που σα μελισσάκια έτρεχαν γύρω τους και χαίρονταν πολύ με αυτή τη δημιουργική δραστηριότητα.

Κι εμείς απ’ τη μεριά μας, εκτός από τα δώρα στα παιδιά και τις γυναίκες, εκτός από τις πολύ ανθρώπινες κουβέντες μαζί τους, και ειδικά με τις αδερφές μας, που τις έχουν στο περιθώριο και οι ίδιοι οι Ρομά, προχωρήσαμε πέρα απ’ το σοκ και το τραύμα του πένθους, στο στήσιμο ενός μουσικού δρώμενου, in process. Είχαμε ρωτήσει από την προηγούμενη μέρα, πώς έβλεπαν το να φέρουμε μαζί μας δυο όργανα και να δοκιμάσουμε ένα μουσικό αποχαιρετισμό στο Νίκο, κάτι σαν ένα αυτοσχέδιο μουσικό μνημόσυνο. Δέχθηκαν με συγκίνηση την πρόταση τόσο ο πατέρας όσο η μάνα, η γιαγιά και η νεαρή ετοιμόγεννη γυναίκα του δολοφονημένου. Κάτω από ένα δέντρο, γείτονες Ρομά έστρωσαν ένα χαλί κι έφεραν και μερικές καρέκλες. Με μία κιθάρα και ένα τουμπερλέκι, που είχαμε μαζί μας, δυο συντρόφισσες μας ξεκίνησαν να παίζουν και να τραγουδούν και στη συνέχεια τα όργανα άλλαζαν εύκολα χέρια. Τραγούδησε πρώτος ο παππούς του Νίκου, μετά ο θείος του, νεαρά παιδιά, και γειτόνισσες έπαιξαν και τραγούδησαν και καταλήξαμε να ακολουθούμε το ένα το άλλο και να σιγοτραγουδάμε όλα μαζί. Κάποια χόρεψαν στο ρυθμό της μουσικής, και έγιναν μια αγκαλιά, μεγάλοι και παιδιά, Μπαλαμό και Ρομά. (Ανεβάζουμε εδώ κάποιες από τις πολλές εικόνες και video, που μιλούν περισσότερο από τις λέξεις. Εικόνες που οι ίδι/ες/οι/@ θέλουν να αναρτήσουμε χωρίς να έχουμε θολώσει τα πρόσωπα τους. Θέλουν να φανεί ότι υπάρχουν και είναι δίπλα μας, στον Ασπρόπυργο. Θέλουν να σταματήσουμε να τους αγνοούμε).

Υπερβήκαμε για λίγο τις άθλιες συνθήκες, τον πόνο και τη φρίκη της εγκατάλειψης, που ήταν διάχυτα παντού, χαραγμένα στα πρόσωπα τους, αλλά και στη βρώμα που αναδύονταν απ’ τα σκουπίδια. Και κάπως έτσι συνδιαμορφώθηκε αυθόρμητα μαζί τους ένα μουσικό δρώμενο, που δε θα ξεχαστεί και ίσως φέρει κι άλλα!

Κάτω από εκείνο το δέντρο, όσα βρεθήκαμε, σπάσαμε τα τείχη που μας χώριζαν και γίναμε ένα, με εμψυχώτρια οδηγό τη μουσική. Τα πρόσωπα μαλάκωσαν, πολλά χαμόγελα και γέλια και καινούριες φιλίες γέμισαν το χώρο με ελπίδες, σαν πυγολαμπίδες στο σκοτάδι. Η ζωή συμφιλιώθηκε μαγικά με το θάνατο. Ο ρατσισμός χτυπήθηκε.

“Η δική μας ελάχιστη αλληλεγγύη, αυτή τη στιγμή, στην υπόθεση του Νίκου Σαμπάνη και των Ρομά, μπορεί να είναι βασικά η εξής: να προσπαθήσουμε να χτίσουμε γέφυρες των Ρομά με εμάς και την υπόλοιπη κοινωνία. Να συνδέσουμε τους αντιρατσιστικούς και τους κοινωνικούς αγώνες μεταξύ τους, αφού τους δώσουμε ορατότητα και μάθουμε περισσότερα για αυτές και για αυτούς, να εμπλέξουμε περισσότερα αλληλέγγυα άτομα ανεξάρτητα από την κρατική ρατσιστική πολιτική. Και αφού μάθουμε, να θέσουμε πολιτικούς στόχους για να αλλάξει ριζικά η κατάσταση.” (Απόσπασμα από το κείμενο του καλέσματος, που δημοσιοποιήθηκε και διαβάστηκε από τη συλλογικότητα Solidarity With Migrants, στη μικροφωνική παρέμβαση, έξω από την παράγκα της οικογένειας Σαμπάνη. Ένα κάλεσμα στο οποίο ανταποκριθήκαμε, και δεν είναι η πρώτη φορά, γιατί μας εκφράζει το πολιτικό τους στίγμα).

Κάνουμε έκκληση να διαβαστεί αυτή η ανακοίνωση και από συναγωνιστά του ιατρικού κλάδου, γυναικολογικού, παιδιατρικού, μαιευτικού τομέα, κλπ., και αν μπορούν να δρομολογήσουν ανθρώπινες συνθήκες για τη γέννα και την παρακολούθηση του μωρού και της ίδιας, καθώς και της 1 έτους κόρης της και του 4χρονου γιου της. Δε γνωρίζει την ώρα που θα πρέπει να πάει να γεννήσει ποια μαιευτική κλινική θα εφημερεύει. Αν υπάρξει κάποια προσφορά από αλληλέγγυο άτομο, θα το φέρουμε απευθείας σε επαφή μαζί της/τους.

Τα έξοδα είναι πολλά και οι δυνατότητες που έχει η κοπέλα πενιχρές. Για να κάνει ένα υπέρηχο, πλήρωσε σε ιδιωτική κλινική 50 ευρώ. Εκεί της είπαν ότι το μωρό είναι κορίτσι και ότι θα γεννήσει τον άλλο μήνα, έτσι, γενικά, χωρίς καμιά άλλη συμβουλή ή καθοδήγηση. Μας τηλεφώνησε προχθές και με αγωνία ζητούσε όταν θα πάει να γεννήσει, να μιλήσουμε στους γιατρούς για να προσέξουν εκείνη και το παιδί της. Γιατί, στην πατριαρχική και ταξική κοινωνία, ως γνωστόν τοις πάσι, οι Ρομά και όσα άτομα περισσεύουν για το σύστημα, αντιμετωπίζονται ως μιάσματα μη άξια να ζουν.

Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν όλα όσα χρειάζεται το βρέφος που θα έρθει σύντομα στον κόσμο, και η μητέρα του. (Εξοπλισμός, καρότσι, κούνια, relax, ρούχα, πάνες, θήλαστρα, κλπ.)

Πάνες no4 για την 1 έτους κόρη

Γάλατα Noulac ή ΝΟΥΝΟΥ, μπισκότα, σκόνες για κρέμες κλπ. (και για τα άλλα παιδιά)

Παιχνίδια, και είδη ζωγραφικής για την 1 έτους κόρη και τον τετράχρονο γιο της.

Τρόφιμα μακράς διάρκειας για μαγείρεμα

Καθαριστικά, σαμπουάν, αφρόλουτρα, σαπούνια κλπ.

Αντισηπτικά, εντομοαπωθητικά κλπ.

……………………………………………………………………………………

ΜΕ ΤΑ ΡΟΜΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΑΖΊ

ΜΠΟΥΡΛΌΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΆ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ

ΑΝΘΡΩΠΟΦΥΛΑΚΕΣ ΑΚΟΎΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΆ,

ΚΆΤΩ ΤΑ ΧΈΡΙΑ

ΑΠΌ ΤΑ ΡΟΜΑ

ΚΑΝΈΝΑ ΜΌΝΟ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΒΑΡΒΑΡΌΤΗΤΑ

ΔΕ ΘΑ ΣΥΝΗΘΊΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΆΝΑΤΟ

Για όποια προσφορά θελήσετε να κάνετε, στείλτε μας μήνυμα προσωπικό στη σελίδα μας ή στο email spiti.gynaikon@gmail.com, αφήνοντας το όνομά σας κι ένα τηλέφωνο επικοινωνίας.

Συνέλευση Φεμινιστικής Συλλογικότητας από τα κάτω: Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση